Met Bennie op jacht

The story off....

2019

Deel 7

Nimrod 2019

Deel ?

Anker 1

Deel 1 gepubliceerd in de curly express herfst 2014

Na dat ik mijn trouwe labrador Had laten inslapen waren we van plan gezien onze werkzaamheden om voorlopig geen puppy te nemen en dus voorlopig geen hond meer te nemen. Aangezien wij al twintig jaar een hond hadden kwamen wij tot de conclusie dat wij dit niet konden en gingen we op zoek naar een herplaatser. Uiteindelijk kwam Bennie op ons pad en werd deze pas 8 maanden oude Curly coated retriever liefdevol in ons gezin opgenomen.

Al snel bleekt dat dit toch wel een ander hond te zijn dat wij gewend waren (dan de labradors) en besloten wij op zoek te gaan naar een passende cursus voor baas en hond. Mede omdat ik halverwege alle bestaande trainingen terecht kwam kon ik toch nog mee doen op een cursus combisport. Ondankst dat Bennie zijn baas wilde pleasen bleek dit achteraf geen goede keuze te zijn en was ik al snel er over uit dat dit geen goede combinatie was tussen baas en hond . Echter op een van mijn diverse lange wandelingen kwam ik al een wat oudere man tegen met een wat oudere hond die mij aansprak betreffende mijn hond, het bleekt dat hij vroeger veel aan jacht gedaan had en al kijkend naar mijn hond mij adviseerde om maar eens een dummy aan te schaffen en eens wat filmpjes op YouTube te gaan kijken betreffende de jachthondentraining en dan speciaal te letten op het aspect voorjager en hond.

Na een paar uren te hebben omgezworven te hebben op YouTube en een dummy te hebben aangeschaft bleekt dat Bennie en zijn baas hier talent voor hadden (na jaren met mijn labradors gespeeld te hebben met ballen bracht Bennie deze wel terug). Na een beetje zoekwerk kwam ik in aanraking met Albert van Veen die namens de golden retriever club GBO, VGBO en jachttraining gaf aan retrievers. Na te zijn ingehaakt te zijn in de VGBO (Voortgezette Golden Basis Opleiding). Kwam dus de jachttraining in het zicht. Bennie en baas bleken zulke goeie leerlingen te zijn dat ze al snel promoveerde naar de gevorderde groep.

Omdat tijdens het winterseizoen de jachttraining op een laag pitje staat en wij nog lang niet uitgeleerd waren hadden wij ons ook ingeschreven bij de Utrechtse jachthondentraining. Mede hierdoor kwam ik in aanraking met de proeven en de daarbij behorende diploma's die men kon behalen in het jachthonden circus. Mijn hele wintertraining werd dus gefocust op de KNJV-proeven en zijn diploma,s. Dit bleek achteraf nog niet zo makkelijk te zijn maar schreef me wel al heel voor in voor een clubdiplomadag bij de golden retriever club te Spaarnwoude. Op deze dag waar ik met heel veel vertrouwen naar toe ging bleekt al heel snel dat ik een vreemde eend was, tientallen labradors, goldens, flatcoats, tollers en een enkele chessie,s en ik met de enigste Curly. Op deze dag kwam ik al heel snel er achter dat ik er nog lang niet was, opgelaten van al die voorjagers met hun hondjes vergat ik eigenlijk om gewoon mezelf te zijn en vergat ik het contact te en het gedrag van mijn hond te herkenen zodat ik al met proef een er al uitlag (markeer apport met schot). Een nul maar een hele wijze les geleerd. Bij de volgende proef hadden we die dag de rust weer gevonden en kwamen we toch nog thuis met een hele mooie C diploma.

Met deze lering gingen we in maart ook naar de volgende clubdiplomadag bij de labrador kring nederland te zeumeren. Ook hier lag er weer het probleem in de steady/eagerness maar in plaats van dat ik hem in aangelijnd voor bracht deed ik dit nu aangelijnd en met succes. Mede omdat het behalen van deze proef ons heel veel zekerheid gaf ging het die dag als een speer met als hoogtepunt een B diploma (68 punten) en een 3e plek op B bij de Labrador Kring Nederland.

Op weg nu naar de echte KNJV proeven Had ik me ingeschreven bij de clubdiplomadag van de golden retriever club in Heerle. Vol vertrouwen ging ik hier na toe om mijn tweede B diploma te halen en evt ook op te gaan voor een A diploma. Maar helaas Bennie had bij de proef apport over water geen oog voor de dummy en wist hij deze niet binnen te halen (zo zie je maar dat ook de vorm van de dag er zijn moet zijn). Wel weer een hele leuke en leerzame dag met als hoogtepunt dat Bennie niet de enigste Curly die dag aanwezig was maar dat ook Gera met Figo hierbij aanwezig was.

Na dus enkele succesen en failures te hebben behaald was de tijd aangebroken voor de KNJV-PROEVEN. Zo Had ik me bij de Orjewa online ingeschreven voor enkele proeven en mocht ik onlangs bij de KNJV-proef bij de Tollers in Biddinghuizen opkomen. Ook hier mocht ik beginnen met een markeer apport met schot (onaangelijnd). Tot mijn verbazing ging deze toch wel moeilijke markeer hartstikke goed. Deze proef bleek voor diverse A en Nimrod deelnemers te pittig te zijn dat zij niet de eend wisten te binnen te brengen. Een 9 iets waar ik zeer trots op was. Na de diverse proeven waar ik een waardering van tussen de zes en de tien kreeg kwam ik naar de proef afliggen uit het zicht, ik dacht nog Appeltje, eitje nog een proef ...... helaas meneer Bennie dacht er het zijne van en kwam naar 1 minuut keurig naar de baas toe gelopen. Helaas geen B en zelfs geen C diploma die dag.

Met lood in mijn schoenen ging ik de week erop naar de KNJV proef van de LKN, want wat zou er vandaag misgaan. Met een buitentemperatuur van 35 graden op weg naar de Glind. Gelukkig was de eerste proef een apport in het water die hij ondanks het inspringen een 7 wist te halen en was de kop er af. Even zag het er in eerste instantie naar uit dat Bennie ook vandaag het niet zou gaan worden (hij wilde vandaag niet gaan zitten bij het afgeven) maar uiteindelijk wisten we onze eerste KNJV B diploma binnen te halen. En ben ik zeer trotse baas want binnen een jaar een KNJV B diploma te halen met een curly dat maar voor weinige is neergelegd.

Na het jachtseizoen zat ik een dubio want nu ik die B-diploma binnen hebt wat nu, gaan we voor die A of gaan we gewoon verder op het niveau waar we nu op zitten. Dirigeren en lijnen lopen dat was niet echt onze specialiteit en deden we bijna nooit (lekker zoeken en over water dat was zijn ding en dat vond Bennie leuk)! Uiteindelijk hebben na goed overleg die stap maar genomen en hebben wij ons ingeschreven bij de KJV T’sticht in Utrecht. Onder leiding van Trainer Rick van Uiterd en Jan van Haarlem werden de basis van de lijnen uitgelegd er werden er de komende weken alleen maar lijnen, lijnen en lijnen gelopen. Van 10 naar 20 naar 30 en uiteindelijk kon ik Bennie af en toe 80 meter vooruitsturen. Toen kwam het dirigeren waar ik doormiddel van arm bewegingen op 80 meter afstand ik Bennie naar een aangewezen plek moest sturen alwaar hij een duif moest apporteren. Gelukkig mocht ik al snel beginnen met de sleepproef … Bennie moest over water gestuurd worden en aan de andere kant van het water moest hij een spoor (sleep) oppakken waarin drie hoeken in zijn verwerkt (dit vond Bennie heel erg leuk en wist hij zijn neus heel goed te gebruiken en bracht hij keer op keer de eend mee terug).

Deel 2 (gepubliceerd in de curly expres lente 2016)

Passie:

Veel hondenbezitters hebben een bepaald beeld betreffende jachthondentraining. Ook ik had een heel ander beeld van een jachthond totdat ik in aanraking kwam met de jachthondentraining. Ik moest in eerste instantie hard lachen toen men mij vroeg of ik interesse hierin had. Mede omdat mijn twee vorige honden nooit en te nimmer iets op bevel terugbrachten was ik hier niet in geintresseerd. Echter met de passie die mijn curly Bennie bleekt te hebben werd ik als voorjager hierin meegesleept en werden we fanatieker en fanatieker en uiteindelijk is het een belangrijk element in mijn leven geworden en zet ik er bijna alles voor opzij.

Jachthondentraining:

Men denkt aan jachthondentraining al vaak dat iedere jachthond dat aan jachthondentraining doet ook daadwerkelijk in wordt gezet bij de jacht, echter jachthondentraining heeft bij mij als doel om mijn hond en ik op te leiden om georganiseerde jachthondenproeven te kunnen afleggen bij onder ander de KJV of een rasvereniging. Natuurlijk is deze training er ook voor om de voorjager op te leiden voor het gebruik van de hond bij en tijdens de jacht. Bij jachthondentraining speelt onder ander het appel, steadyness en eagerness een heel belangrijke rol. Jachthondentraining doet men voornamelijk als hobby en op diverse niveaus waarbij altijd gezelligheid en traditie voorop staat. Zo trainen we in de zomer (met ieder weersomstandigheid) veelal tot zonsondergang met passie en genieten we vaak na met sterke en interessante verhalen. Dit vaak onder het genot van een hapje en een sapje en ontmoeten we leuke voorjagers met hun honden. Je hebt al jachthondentrainingen voor puppy’s, retrievers, staande honden en trainen we af en toe met heel veel plezier met enkele andere curly eigenaren (maar helaas nog te weinig).

Trainingsseizoen:

Om weer terug te komen op het trainingsseizoen met Bennie (want ook dit jaar zou het weer een enerverend jaar worden). Na het wedstrijdseizoen van 2014 zat ik een dubio want nu ik dat B-diploma gehaald heb en wat en hoe verder te gaan, want gaan we voor dat A-diploma of gaan we voorlopig verder op het niveau waar we nu op zitten. De volgende fase was namelijk dirigeren en lijnen lopen en dat was niet echt onze specialiteit want lekker ongeremd zoeken en over water dat was ons ding en dat vonden wij leuk! Uiteindelijk hebben we toch die stap maar genomen en hebben wij ons ingeschreven bij de KJV t ’sticht in Utrecht waar onder leiding van Trainer Rick van Uiterd en Jan van Haarlem de basis van de lijnen met trainen werd gestart. De volgende weken werd er dus voornamelijk getraind op lijnen, lijnen en nog eens lijnen. Van 10 zwalkende meters naar 20 naar 30 en uiteindelijk kon ik Bennie af en toe 100 tot 150 meter recht vooruitsturen. Toen kwam het sturen naar een aangewezen plek waar ik doormiddel van armbewegingen Bennie op 80 meter afstand naar een duif moest sturen (dit ongeveer 50 meter boven de wind). Inmiddels werd ik al snel een ander mens en viel het mij op dat ik bij het uitlaten keek waar de wind vandaan kwam en in mijn hoofd calculeerde hoe ik die proef hier zou gaan uitzetten. Gelukkig mocht ik al snel beginnen met de sleepproef … Bennie moest over water gestuurd worden en aan de andere kant van het water moest hij een sleep (spoor) van een eend van ongeveer 250 meter oppakken waarin drie hoeken in waren verwerkt, aan het eind ligt dan die eend die hij dan terug moest brengen. Bennie vond dit heel erg leuk en zoals ik al wist gebruikte hij zijn neus heel erg goed want keer op keer kwam hij met de eend terug. Bij het begin van het seizoen had ik mijzelf een belofte gemaakt dat ik het komende jaar zou gaan gebruiken om me een beetje op de A-proeven te oriënteren en daar veel op te gaan trainen. Tevens had ik mezelf beloofd dat we ons niet zouden gaan inschrijven op enige proeven. Mede omdat het iedere keer een beetje beter ging heb ik mezelf niet aan deze beloften gehouden en hebben we ons toch maar ingeschreven op twee KJV-proeven en voor de fun op twee MAP proeven.

KJV-proef Tull en het waal:

Nadat we de week daarvoor de onderlinge proeven bij t, sticht gedaan hadden en waarbij Bennie bij iedere proef een top resultaat haalde ging het weer heel erg stroef toen het weer voor het echt ging. Waar hij de week daarvoor bij kort apport een 10 haalde ging het deze week maar magertjes en kwamen doordat hij al happend tijdens het lopen met het konijn nog uit op een zesje. Uiteindelijk wisten we 66 punten te halen op de C en B proeven en konden we ons voor gaan bereiden om voor het eerst op te gaan voor de dirigeerproef. Met Knikkende knieën, windkracht 8, een weiland met koeienvlaaien, een dijk vol met publiek, het volledige bestuur van het KJV-district Utrecht een gedelegeerde, alle trainers van het gewest en tot slot een boer die zijn runderen binnen haalde tijdens mijn proef wist ik al heel snel dat dit het niet worden ging. Bennie kwam bij het inzetten helemaal verkeerd uit dat ik hem al na 2 minuten van het veld af floot. Jammer een dappere poging maar helaas maar wel een hele ervaring rijker.

KJV-proef Lunteren:

De hindernissen van vandaag waren de stortende regen, het vennetje waar alleen maar kroost in lag en heel veel modder en blubber. Ook hier haalde we vandaag weer geen topresultaten en lagen we er bijna uit op het afliggen uit het zicht. Uiteindelijk wisten we ook hier weer 66 punten te halen en mochten we als allerlaatste op voor de dirigeer (er waren er 21 voor mij waarvan er nog maar 5 de duif hadden binnen gehaald). Bennie en ik kwamen oplopen en ik controleerde de wind zodat ik hier rekening mee kon houden tijdens de inzet, tot mijn verbazing was de wind gedraaid en in plaats van dat de wind straf van opzij kwam kreeg ik hem recht in mijn rug. Vervolgens zette ik Bennie heel er snel in en tot mijn verbazing liep hij in een rechte lijn voorruit tot wat bij mij bekend was met de zit plek. Helaas bleekt dit 10 meter te kort te zijn en moest ik Bennie doorzetten en dit lukte mij redelijk, uiteindelijk kreeg ik 2 duimen van de keurmeesters als bevestiging van de goede zit plek. Nu kwam ik in fase 2 waarbij ik Bennie 40 meter langs een bosrand moest sturen naar de lig plek van de duif. Na een paar keer te hebben moeten corrigeren (omdat mijn grote angst was dat hij het bos in ging) kwam hij te zitten waar ik dacht dat ongeveer de duif lag. Tot mijn/ieders verbazing bukte Bennie voorover en pakte tot grote hilariteit van het publiek en de keurmeesters de duif op (het bleek dat ik hem precies op de duif had laten zitten). Na het binnen brengen hebben Bennie even een feestje gevierd want dit kon eigenlijk niet meer misgaan en lag die A-diploma in ons bereik (onderweg naar de sleep kwamen we diverse voorjagers tegen die ons in ieder geval al feliciteerde want met een curly de dirigeer halen was voor velen een prestatie op zich en dus een unicum). De sleep….Alweer moest ik Bennie over het kroost vennetje sturen en zag ik van de andere kant dat Bennie al snel het spoor vond en al ruikend het bos in stormde (nu moest Bennie het alleen doen). Helaas kwam hij na 5 minuten tot mijn grote verbazing leeg terug en haalde we geen A-diploma (bij navraag van de keurmeester had hij de derde hoek gemist en was hij daar het spoor bijster geworden). Met die ervaring wilde we natuurlijk meer en wilde we ons nog inschrijven voor een andere KJV-proef, maar helaas.

MAP B Langbroek:

Meervoudige Apport Proeven zijn jacht gesimuleerde proeven waarbij meerdere apporten op een proef binnengehaald moeten worden. Deze proeven zijn voor baas en hond de slagroom op de koffie en was ik erover uit dat dit niet voor het eerst en niet voor het laatst aan een MAP mee zouden gaan doen. Helaas lagen we er al heel snel uit de competitie en wisten we zelf al dat we hier nog niet zo goed voor getraind hadden (uiteindelijk wisten we toch nog 9 van de 12 apporten binnen te halen) en behaalde we toch nog een leuk aantal punten. We zagen wel veel voorjagers die later op de Nimrod aanwezig zouden zijn en hebben we genoten we van heel mooi hondenwerk.

MAP B Sterkenburg:

Met de kennis die we op de MAP van Langbroek hadden verkregen gingen we hier geconcentreerde van start, doordat we geconcentreerder waren ging het al stukken beter en op de 2e proef haalde Bennie zelfs tot ontevreden van de keurmeester een lokker binnen. Uiteindelijk kwamen we op de laatste proef die uit twee apporten bestond aan en wisten mede omdat we nog geen apport gemist had dat als we deze twee aporten binnenhaalde we de trotse eigenaar zouden van een MAP B-diploma. De proef bestond uit een gedeelte weiland, op 50 meter een hek, een bosrand (waar een konijn geschoten was) en op 10 meter een heuvel. Achter die heuvel liepen jagers te schieten en werd er met een winger singer een eend de lucht in geschoten. Na het inzetten stoof Bennie op mijn commando door het weiland, ging onder het hek door en ging in plaats van dat hij naar bewuste gemarkeerde val plek ging, vloog hij gelijk in zijn zoek modus. Na een kleine minuut kwam hij al heel snel het bos uit met een heel dik konijn. Doordat hij het konijn als eerste had binnen gehaald was hij de markeer van de eend kwijt en moest ik hem weer het door weiland, onder het hek door en door het bos de heuvel oversturen. Helaas kreeg ik dat laatste niet voor mekaar en mocht ik na 5 minuten Bennie weer binnen fluiten. Helaas en jammer maar wist wel dat ik op een haar na een MAP-diploma had gemist.

Nawoord:

Uiteindelijk kwam ook dit seizoen weer teneinde en hebben wij ook dit jaar weer veel progressie geboekt en hadden we bijna een KJV A diploma en een MAP B diploma gehaald. Volgend seizoen het maar eens overdoen maar dan hopelijk met succes. Ook dan probeer ik weer een stukje te schrijven met Bennie en zijn ervaringen als jachthond in “Met Bennie op Jacht 3”. Bent u naar aanleiding van dit stukje ook geïnteresseerd of enthousiast geworden in jachthondentraining informeer dan eens bij de KJV (er zijn regelmatig vrijblijvende introductiecursussen) of informeer eens bij jou lokale vereniging betreft jachthondentraining. Natuurlijk mag je mij ook altijd aanstoten.

Tot volgend jaar

Deel 3 (alleen te lezen op deze site)

Afgelopen seizoen heb ik het al meerdere keren gehoord “Fred, Bennie is een uitzonderlijk talent en je hebt mazzel gehad dat hij bij jou terecht gekomen is en normaal zijn curlies niet zo makkelijk te trainen. Natuurlijk hebben deze mensen hier ook een klein beetje gelijk in want als ik het artikel “is er nog toekomst voor het werken met curly’s” in de Curly Expres van zomer 2016 leest dan haal ik hier niet direct Bennie zijn eigenschappen uit, echter kijk ik naar mijn andere hond Bruno dan zou dit de rasvoorbeeld zijn van de curly die in dat artikel omschreven word. Ik blijf erbij als je hierdoorheen prikt en gericht, consequent traint en investeert in bijvoorbeeld een curly als Bruno dan zie ik ook een fantastische hond met een geweldige passie voor het werk (ook al zit het niet in de lijn der verwachtingen). Als ik dan in de lijn der verwachtingen moet redeneren heb ik met Bennie geluk gehad, want ook kijkend naar zijn puppytest waren de signalen daar dat deze hond geen bijzondere werkende hond zou worden, wat er ook daarna gebeurd is weten we, maar wat de verandering betreft blijft het gissen. Mijn trainers zijn echter van mening en zijn hier ook heel erg duidelijk over, Bennie en ik zijn talenten dat door wilskracht, goed luisteren en consequent trainen op dit niveau zijn aangekomen deze trainers zijn ervan overtuigd dat als we op de juiste manier doorgaan en gezond blijven dat er een leuke toekomst gepland staat met leuke wedstrijden in het geschied. Ik geloof ook wel in wat deze trainers over mij zeggen en geloof ook echt in de manier van het trainen alwaar te veel vrijheid, positiviteit en inconsequentheid een belangrijke rol in spelen!

Wintertraining:

Ook dit jaar hebben we de winter gewoon doorgetraind en hebben we als slagroom op de taart 6 weken in de achterhoek mogen trainen met Annie en Gerrit Stomps. Samen met Conny Witteveen en haar curly Suze, zondagsochtend door weer en door wind in de achtertuin van Gerard Joling te mogen trainen was voor mij het hoogtepunt van dit jaar (niet wetend wat er nog zou komen). Trainen met twee honden betekende dat we serieus aan de bak moesten en niet al te lang stil stonden. Dit was kaasje voor Gerrit die iedere week weer uitdagende trainingen voor ons wist uit te zetten, of het nu om een dubbel apport, een markeer of overwater apport ging het was altijd nuttig, uitdagend en leerzaam. Na deze relaxte trainingen gingen we meestal nog een uurtje in de bijkeuken natafelen onder het genot van een heerlijk kopje koffie met een lekker hapje en een bakje. Veelal werden we verrast door de plaatselijke klootschiet vereniging die spontaan langs kwamen met wat lekkere frituurhapjes.

Wassersiminar:

Op onze terugreis vanuit onze vakantiebestemming in Tsjechië en een weekje vertoeven in het Thüringen woud zouden we nog een stop in Duitsland hebben, dit zou zijn in het dorpje Wietze (bij Celle) alwaar wij een afspraak met Mieke en Annemieke hadden om de volgende dag deel te nemen aan het Duitse wassersiminar. Al snel kwamen we erachter dat het geboekte hotel een verzamelplaats was waar de curly eigenaren die de volgende dag aan dat seminar zouden meedoen zich hadden verzameld. Bij het avondeten besloten we maar om bij elkaar te gaan zitten en werden er onder het mom van de diverse variëteiten uit de Duitse keuken diverse curly verhalen uitgewisseld. Uiteraard gingen we vroeg ons bed in want de volgende dag moesten we vroeg uit de veren.

Het wassersiminar georganiseerd door Andrea Tostmann namens de Duitse curly club. Onder leiding van de zeer ervaren trainer Carsten Schröder werd het een zeer leuk en interessant evenement. Carsten had al snel door welke hond op welk niveau zat en paste de oefeningen aan op het niveau van je hond zodat iedere hond op zijn niveau trainen kon. In de middag was er natuurlijk ook weer een curlylunch alwaar diverse lekkernijen de tafel versierde. Na de lunch ging de training door en kon je kiezen of je met wild of met dummy’s de training wilde vervolgen. Uiteindelijk na een lange dag en mooie worden van Casten betreft mijn Bennie gingen we beginnen aan onze laatste beproeving….. naar huis.

KJV-proeven:

Dit jaar gingen we ervoor en wilden we de eerste curly sinds 9 jaar zijn die een A-Diploma wilden behalen. Zo gefocust hierop lieten we begin juni al topvorm zien, helaas toen de proeven begin augustus begonnen waren we dit allang niet meer. Toch hadden wij ook dit jaar ons ingeschreven bij diverse proeven zo stonden er de KJV-proeven van Tull en t’ waal, Voorst, Anna palowna, Oldenzaal en Lunteren weer op het programma. Uiteindelijk wisten we in Voorst het gewenste resultaat te behalen en wisten we bij een temperatuur van 35 graden na een fantastische sleep (een dikke 10) het felbegeerde A-Diploma binnen te harken. Mede omdat een volgende stap een MAP-A moest worden gingen we op jacht naar A-Diploma nummer 2. Zo stonden we bij de dirigeer in Tull en t’ waal (Bennie niet te sturen in verband met de harde wind), Oldenzaal (Kreeg Bennie genoeg diepte maar kreeg hem niet op zijn zitplek), Lunteren (Bennie eraf moest met een blessure) en Anna palowna (Baas was vergeten waar de duif lag). Helaas konden wij dit niet waarmaken en wisten we dat we nog een jaar moesten concentreren op het KJV werk. Uiteraard gingen we wel op voor een MAP-B-diploma en ook deze werd met trots gehaald op de MAP van Langbroek.

Denemarken:

Naar Denemarken toe alwaar de Deense curly vereniging hun clubmatch en een officiële Markprove gehouden werd. Om hieraan mee te mogen doen moest men eerst de Brugsprove met succes doorlopen. Deze Brugsprove bestond uit een: Aangelijnd en los volgen, een zit en een komen op bevel oefening, een klein apport en een schottest. Beide onze honden behaalde deze test met de maximale punten maar werd Bruno als jongste en beste hond in het zonnetje gezet. Bij de Markprove aangekomen waren de beginners met de proef bezig en die wisten al snel te vertellen dat er tot nu toe geen ene curly de proef gehaald had en uiteindelijk zou ook geen ene Curly deze bij de beginners behalen. Bruno bleek na het zwemmen in de zee een dag eerder een koudwaterstaart over te hebben gehouden en kon haast niet meer zitten en ging ook niet het water in en hield zich voornamelijk bezig met mannendingen (plassen). S ’middags was het tijd voor de open klasse en daar ging het met Bennie stukken beter. Ondanks dat het pittiger was dan in de ochtend haalde hier iedere hond zijn kwalificatie en wist ik met Bennie zelf een 1e plek te krijgen, uiteindelijk werden er 2 honden 1e. De proeven zelf vond ik redelijk makkelijk (taal was eigenlijk het grootste probleem), alleen het laatste onderdeel (het samen zoeken) vond ik heel apart en uitdagend (maar Bennie had er eigenlijk geen moeite mee).

PJP (Provinciale Jachthonden Proef):

Om je te kwalificeren voor een PJP moest je een MAP-B of MAP-A diploma te hebben behaald. Mede omdat we deze kwalificatie in Langbroek behaald hadden mochten we ons meten met de 12 beste honden uit onze provincie. 4 proeven met iedere proef 3 apporten was nieuw en spannend voor ons maar Bennie had er zin in. Die dag was Bennie fantastisch en liet hij heel er goed werk zien, zo wist hij als een van de weinige honden een apport van 200 meter binnen te halen en wist hij uiteindelijk te eindigen op een gedeelde 2e plek en kregen we het felbegeerde certificaat alwaar we natuurlijk als afsluiting van het seizoen natuurlijk heel erg trots op waren!

Blessure:

En dan hadden wij natuurlijk ook nog die akelige blessure waarvan wij dachte dat hij die we kreeg op de JHP in Lunteren alwaar Bennie piepend wegging. Nadat we naar Lunteren bij de dierenarts waren geweest en deze niets vinden kon maar wel pijn en onstekingsremmers mee te hebben gekregen, met het advies rust ging het eigenlijk niet beter met Bennie. Na inspanningen begon hij mank te lopen en piepte hij regelmatig als hij een verkeerde beweging maakte. Na de PJP gingen we het maar eens goed uitzoeken en kwamen we bij een orthopedische dierenarts terecht die diverse röntgenfoto’s maakte. Ook hier was niets op te zien echter constateerde hij wel dat hij pijn had en zijn poot aan het ontlasten was. Omdat er niets op de foto te zien was zaten we natuurlijk in een dilemma en wisten we al snel dat de volgende stap het UMC (Utrechts Medisch Centrum) zijn moest. Na een afspraak en een intake te hebben gehad bleekt ook hier dat er niets te vinden was en dat Bennie wel degelijk zijn poot ontlaste omdat hij pijn had, dit bleek ook nog na een CT-scan te zijn (niets te vinden en wel pijn). Vervolgens wisten ze met te vertellen dat een volgende stap een botscan met heel veel rust zou worden, de botscan kwam er niet en met de rust waren we toch al begonnen. Uiteindelijk werden we via via doorgestuurd naar de fysiotherapeut Elma Bakker in Kamerik. Na de intake vroeg zij ons of Bennie weleens was aangereden, dit mede omdat zijn nek helemaal vast zat en zijn pols pijnlijk was. Dit wisten wij te beamen want twee jaar daarvoor was Bennie aangereden door een auto, echter hadden we na controle geen trauma geconstateerd en hadden we het ook zo maar gelaten. Elma begon dus met de problemen in zijn nek en in zijn pols te behandelen en dit bleekt al gauw met heel veel succes. Zijn nek was naar twee behandelingen en massage (door ons zelf) al snel te zijn verholpen, echter zijn pols bleekt gecompliceerder te zijn en duurde wat langer maar ook dit geneeste voldoende maar zullen we dit van tijd tot tijd moeten masseren (dit zal het altijd een pijnlijke plek blijven). Op dit moment na enkele maanden rust en enkele aanpassingen (zo hebben wij ook een loopplank gekocht voor de auto en draagt Bennie bij lange inspanningen een brace) zijn we op dit moment weer verantwoordelijk druk aan het trainen, en heeft Bennie er zichtbaar heel veel plezier in (heel af en toe heeft hij nog een reactie). Nu maar hopen dat hij dit jaar gezond blijft en hopelijk zijn tweede A-Diploma gaat halen.

Tot volgend jaar!

Deel 4

Eindelijk het wedstrijdseizoen is weer begonnen en natuurlijk willen we er vroeg bij zijn. Het doel voor dit seizoen is een tweede A-diploma te behalen! Zaterdag 8 juni was de eerste kans om een poging te wagen. Op naar de SJP van de JPC van de NSDTR in Biddinghuizen. Ik merkte een paar dagen van te voren al dat de spanning aanwezig was, ondanks de perfecte trainingen die we de laatste weken uit hadden gevoerd, was ik nog niet zeker van mijn zaak.

Met een curly op een proef heb je altijd veel bekijks, word je hond veelal voor een ander krullend ras aangezien en herkennen de meeste mensen niet de retriever er in. Als iemand de curly wel herkent dan is het meestal van een hondenshow, maar ze vertellen er meestal wel bij dat ze er nog nooit een op een jachthondenproef hebben gezien! Tussen de proeven door zit ik veelal op de praatstoel en probeer ik een ieder uit te leggen wat de raseigenschappen van een curly zijn. Gelukkig herkennen de meeste keurmeesters het ras wel en deze waarderen het zeer dat er nu ook voorjagers zijn die het met een andere retriever proberen. Het is echter wel zo dat de meeste keurmeesters voor het eerst een curly aan het werk zien. Ooit heb ik een keurmeester meegemaakt die het zo leuk vond dat er een ander soort jachthond met een SJP meedeed, dat hij stiekem foto,s van mijn curly zat te maken terwijl hij met een apport bezig was.

Mede omdat ik deze proef twee jaar daarvoor al een keer gelopen hadden en ons de ontspannenheid hierin was opgevallen, had ik me ook dit jaar weer ingeschreven op deze proef. Esther Booker en haar team hadden de proeven weer zo uitgezet dat de afstanden van de proeven allemaal binnen 500 meter waren. Je merkte niet dat er 90 voorjagers met hun honden aanwezig waren. Tevens was de belettering van de proeven heel erg duidelijk en netjes zodat ook dit jaar de proeven soepel liepen.

Onder leiding van de gedelegeerde Kees Tinga mochten we rond de klok van half negen aan de proeven beginnen. Natuurlijk mocht ik gelijk beginnen aan het down liggen, waar ik twee jaar geleden een nul voor kreeg, dit jaar begonnen we met een hele mooie 9 (helaas ging hij zitten). Uiteindelijk gingen de proeven heel erg soepel en gingen we van de ene proef naar de ander proef zonder dat er lange wachttijden tussen waren. Alleen bij het los en aangelijnd volgen wisten we niet ons niveau te halen, dit mede doordat ik een stukje worst in mijn zakken had bleef hij heel erg onrustig naast mij lopen en sprong hij twee keer naar mijn broekzak (uiteindelijk kregen we een 7 voor het volgen). Die dag eindigden we al met de B-proeven om 12:00 uur met voor mij een recordscore van 74 punten in de B waar ik heel erg trots op was!

Toen begon het lange wachten, na 4,5 uur en 30 voorjagers met hun honden later mocht ik rond half vijf beginnen aan mijn dirigeer. Mijn eerste lijn liep niet zoals bedoeld was en liep hij te veel wind af. Mijn hond is echter zeer stuurbaar en luistert goed naar de fluit zodat ik na een paar keer dirigeren mijn hond op de zitplaats had. Zijn tweede lijn was perfect, ik had hem goed afgestopt en ik wist voor 100% zeker dat hij nog wel dieper moest maar wel op de goede lijn zat. Achteraf had ik mijn hond 5 meter moeten laten doorlopen en dan pas vooruit moeten sturen, zodat hij onder de wind kwam. Nu kwam hij er niet onder en miste hij op een haar na de duif. Mede omdat hij wel het spoor van de helper vond en dit interessanter rook verdween mijn hond in de bosjes en waren er twee boekjes zichtbaar.

Helaas niet gehaald waarvoor ik kwam maar wel weer een leuke dag gehad bij de SJP van de NSDTR met mijn curly. Op naar de volgende proef waar ik met mijn curly weer zal proberen te gaan voor een A-Diploma.

2017 werd voor ons een bewogen jaar met veel teleurstellingen, zo kwamen we 5x niet door de dirigeerproef van Tull en t'waal, Voorst, Harderwijk, Vessem en Lauwrensoog, kwamen we niet door de sleep in Lunteren en werden we op de PJP gediskwalificeerd (dit omdat Bennie met een kapot stuk wild binnen kwam). Inmiddels zijn we 12 B-diploma’s (wat voor een curly al een hele prestatie is) en een mooie Map-B verder, echter behaalde we dit jaar niet het gewenste resultaat (mijn 2e A-diploma).

Zal 2018 het jaar van de waarheid worden? Natuurlijk heb ik af en toe behoorlijk lopen vloeken en lopen tieren echter hebben de trainers en helpers om mij heen mij nooit opgegeven en mede door het vertrouwen dat ik van hun kreeg heb ik doorgezet en mogen wij dit jaar trainen onder Dirk van het Slot en Arie Verweij in de masterclass van jachthondenvereniging t ’sticht (we gaan er voor).

Word vervolg…..

Deel 5

Nadat ik vorig jaar diverse keren voor mij gevoel op de SJP’s gefaald had mocht ik dit jaar toch deelnemen aan de trainingen van de masterclass van de trainingsgroep in Utrecht ’T Sticht. Onder leiding van de trainers Dirk van het Slot en Arie Verweij gingen we met veel plezier en gedrevenheid iedere week aan de slag. Iedere proef was er weer een om in te lijsten met soms wel en soms geen succes. Uiteindelijk werd er bij geen succes altijd getraind op succes zodat hond en voorjager met veel plezier weer huiswaards keerde.

Even de laatste SJP-A halen leekt mij geen probleem maar werd het wel. Nadat ik in de kokende hitte van Heerle, Putten en Tull en t’waal (35 graden en meer) alweer drie keer gefaald had werd het nu ook letterlijk heet onder mijn voeten. Sterkenburg was de volgende proef en ik had mezelf beloofd dat ik het gras op zou eten als ik het niet haalde. Die zaterdag was het gelukkig niet zo heet en ook die dag bleek weer dat ik een curly bij me had (en geen fieldtrail Labrador). Met een curly gaat het altijd wel eens mis de ene keer bij de markeer of het afliggen en dit was vandaag het volgen (neus op de grond)en het kort apport met konijn, waar ik vervolgens een 7 en een 6 wist te bemachtigen. Uiteindelijk kwam ik maar met 69 uit de C en de B proeven en wist ik dat er nog minimaal 16 punten verdiend moesten worden op de dirigeer en de sleep. De dirigeer die ik uiteindelijk behaalde bestond op een lichtglooiede akker met een sloot op ongeveer 90 meter (die hij over moest). Bij de sloot moest ik hem nog een keer doorsturen en kon hij op ruim 120 meter gaan zitten. Echter moest ik hem nog 20 meter links wind op sturen om vervolgens hem op de zitplek te laten zitten (dit deed hij perfect). Toen ik hem naar de duif stuurde wist ik al dat de wind daar gunstig stond en dat als ik hem doorstuurde hij onder de wind kwam. Dit deed Bennie perfect en kwam onder de wind van de duif terecht zodat hij deze als eerste terug wist te brengen. Een blije voorjager met een gescoorde 7 … op naar de sleep.

De sleep was er een die je goed kon volgen en uiteindelijk jezelf als voorjager al kon beoordelen. De hond een kleine pool oversturen naar het begin van de sleep. Helaas zat er in de pool nauwelijks water en was ik gelijk al bang dat Bennie bij een vooruit de zijkanten van de pool zou gaan benutten om naar de overkant te komen… en ja zo deed hij het ook!! Echter zat Bennie direct op de sleep en liep die sleep in een keer uit, kwam terug over de sleep zonder het pooltje mee te nemen zodat ik voor mezelf al een tevreden conclusie kon nemen. Een sleep word altijd gekeurd door drie keurmeesters het eerste gedeelte was niet goed want een over water was het zeker niet (echter pakte hij de sleep direct op), het stuk van de tweede en derde keurmeesters was perfect en dit kon volgens mijn inzicht alleen maar de maximale score zijn. Ik schatte in dat ik voor deze proef een 9 gelopen had en dus de gewenste 85 punten behaald had om MAP-A te mogen lopen. Uiteindelijk bij de prijsuitreiking wist ik het zeker en kon ik Bennie het fijne nieuws vertellen dat het af was gelopen met de SJP’s en alleen nog maar MAP’s mocht lopen.

MAP te Baarn:

Wat waren we zenuwachtig want voor het eerst mochten we ons meten met de top van de jachthonden met hun voorjagers van Nederland. Dit was gelijk te merken want door mijn nervositeit ging het bijna al gelijk mis op een B-proef met een simpele dubbele markeer waar ik uiteindelijk met hakken over de sloot de apporten binnen bracht (hiervoor kreeg ik de minimale punten). De volgende proef was een A-proef en deze A-proef begon met een bossleep die eindigde voor een klein bosmeertje waar aan de overkant de eend lag. Wachtend op het moment dat we aan de beurt kwamen zagen we dat de proef moeilijker was dan we verwacht hadden want diverse voorjagers haalde deze proef niet. Uiteindelijk waren wij aan de beurt en na de inzet van de hond op de sleep begon het wachten totdat de hond terug kwam met of zonder de eend. Al snel werd ons wachten beloond en kwam Bennie uit het bos gelopen met een eend (volgens de helper die er zaten had was Bennie een van de zelfs verzekerde hond die de eend heel erg snel gevonden had). Ook het tweede apport (konijn) wist hij al snel binnen te brengen en waren we heel trots op mijn krullebol want de eerste A-proef was binnen. Zo voltrok de ochtendproeven voorspoedig en wisten we ook op de tweede B-proef beide apporten binnen te halen. Na de middag begonnen we gelijk met de A-proef, deze A-proef begon met een lange markeer van een kraai die genegeerd moest worden. Onze eerste taak was dat we Bennie vooruit moesten sturen om hem op 110 meter op een fazanten sleep te zetten.

Bennie liep in een rechte lijn richting de sleep, echter moest ik hem een keer corrigeren om hem op de sleep te zetten. Nadat hij de fazant binnen had kwam de markeer aan de beurt om deze binnen te brengen. Na een goede inzet kwam hij in de buurt van de kraai echter heeft hij mede door de vele valplekken in het hoge gras (van de ochtend proef) deze nooit gevonden. Jammer maar helaas goed werk afgeleverd echter niet met de slagroom er op. Op naar de volgende proeven om de dag kompleet te maken en op naar de B-proeven 4 en 5. Bij nummer 4 was het bijna mis echter door een fout van de keurmeester mocht hij nog een poging wagen en haalde keurig daarna de 2 apporten wel binnen. Proef 5 een drama waar ik nog enkele nachten wakker van geworden ben, want bij het allerlaatste apport (een konijn) beet Bennie het konijn doormiddel en verorberde hij het halve konijn. Een dikke diskwalifikatie op een dag dat het eigenlijk een feestdag had moeten worden, echter het noodlood was toegeslagen. Waarom, waarom hij dit gedaan is blijft natuurlijk altijd gissen echter was het al half vijf en waren we al op pad vanaf 7 uur s,morgens, Bennie had die dag alleen nog maar zijn ontbijt gehad en tussendoor bijna of niets gegeten (zal dit het zijn).

MAP Lunteren:

We begonnen deze dag met de twee B-proeven die we met succes binnen haalde. De A-proef die vervolgens moesten doen ging als volgt: U loopt met de keurmeester op waar ongeveer 50 voor ons een konijn geschoten werd die niet kickdood was en er dus een sleep liep naar het dode konijn. Op de terugweg naar de baas volgde er nog een schot en werd er een kraai geschoten op het weiland achter het bos.

Bennie stoof over het konijnenspoor heen en haalde binnen de kortste tijd het konijn binnen. Echter moest hij nu door de varens vooruit gestuurd, over de sleep worden gestuurd en naar het naast gelegen weilandje te sturen alwaar de dooie kraai lag. Bennie kwam heel er ver en heeft heel even op het weilandje lopen zoeken, echter was dit niet diep genoeg om verwaaing te krijgen en kwam hij na 8 minuten leeg terug (een A-proef duurt maximaal 8 minuten). Helaas maar wel weer mooi werk gezien (jammer ook vandaag geen A-Diploma).

Het middag programma begon weer met de beide B-proeven die we ook weer met succes binnen wisten te halen en konden we ons opmaken voor de laatste A-proef. Deze proef was als volgt: Er word gejaagd en er word in het bos een gans geschoten die in een poel gevallen is, echter is er links op het veld een meerkoet geschoten en die je als eerste binnen gehaald moet worden.

Mede omdat de greppel die men links op het veld bezaaid lag met bramentakken hadden de meeste voorjagers het plan om de hond door te sturen en op de kop en langs het bos naar het linker veld te sturen. Dit ging veelal mis en besloot dus ik om Bennie direct naar de sloot, over het pad en door de greppel te sturen. Tot mijn verbazing negeerde Bennie de bramen en de takken in greppel, dit ging heel er goed en had Bennie in recordtijd de meerkoet binnen. Nu nog de gans en de A-proef is binnen. Mede omdat dit een proef was waar eigen initiatief van de hond werd verijst vond Bennie al snel de gans die in het meertje lag van het bos. Door het mooie geleverde werk kreeg ik vele felicitaties hiervoor. Een topdag en mooie reclame voor de curly, deze keer geen D want tussen de proeven door had ik Bennie constant eten gevoerd.

MAP De Bilt:

Op landgoed Vollenhoven werd voor de 14e keer een jachthonden gehouden en ook deze keer waren het weer aangename en uitdagende proeven. Alweer voor mij de derde keer maar dit keer in de A Catagorie. Vandaag begonnen we met de A1 proef. Deze proef een ganzensleep moesten we bereiken door Bennie eerst vooruit, over water en weer voorruit tot een wal te sturen alwaar deze sleep begon was een makkelijke prooi, met een commando vorruit kwam Bennie op de sleep en bracht het apport al heel snel binnen. Het volgende apport was een voorruit alwaar op 170 meter in een beek een meerkoet lag. Bennie stuurde ik richting de plek waar ik dacht dat de meerkoet moest liggen maar helaas ging Bennie vlak naast de koet over water en ging uit zicht in het bos lopen zoeken. Helaas geen koet maar wel heel erg goed werk geleverd. De volgend proeven waren de B-proeven en daar deden wij het super want we kregen voor proef B3 en B5 de volle 100 punten. Er was zelfs een stom geslagen keurmeester die niet kon geloven dat een Curly 100 punten moest geven in verband met correct en mooi werk.

Na de middag en als laatse proef was de A2 proef aan de beurt. Een markeer van een duif op 180 meter (in beplanting) en een sleep van een gans dat op 170 meter van de inzetplaats begon. De duif markeerde hij schitterend en wist deze in een lijn binnen te brengen. De sleep ging wat minder en kan ik mezelf aan gaan rekenen want de inzet van mij was niet goed zodat Bennie te veel links op het veld terecht kwam. Uiteindelijk werd na een fluitconcert de sleep bereikt echter waren de 8 minuten voorbij en bracht Bennie de gans toch nog maar buiten de tijd binnen. Helaas weer geen A diploma, maar wat hebben we genoten van onze krullenbol.

MAP Beetsterzwaag:

Getergd dat ik was om me te bewijzen dat ik in februari met de Champions Trophy mee moest doen werd het een dag om nooit te vergeten. Bloed, zweet en uiteindelijk met weggepinkt met een traantje, 20 oktober 2018 de dag dat er weer een curly (mijn curly) een MAP A Diploma wist te behalen!!

Als je hondenproeven loopt dan kom je op diverse plaatsen van het land, zo zijn er proeven in Anna palowna, Simonshaven en Heerle maar vandaag gingen we weer naar een andere hoek van Nederland genaamd Beetsterzwaag in Friesland. Aanmelden om 7:00 bij zalencentrum De Buorse kip betekend wel dat je het wekkertje wel heel vroeg (4:45) zetten moet om op tijd op de locatie te moeten arriveren. Als men aan Friesland denkt dan denkt men voornamelijk aan polders, water en dijken, echter was de proef van vandaag een echte bosproef met heel veel ruig terrein, heide en geen verwaaing.

Nadat we de B1 proef met succes hadden volbracht een water apport en een verloren zoek waarvoor we 82 punten kregen (dit omdat Bennie 2x plassen moest), gingen we naar de A1 proef. De A1 proef was een vooruit naar een fazantensleep op een perceel bestaand uit heide en ruig terrein. Het 2e apport moest gemarkeerd worden door de baas, dit apport geschoten door een wingersinger met een duif was namelijk niet te zien door de hond (dit mede omdat hij direct na de inzet naar de sleep al geschoten werd). Bennie moest een paar keer gedirigeerd voordat hij op de sleep terecht kwam en liep deze mooi uit naar de fazant. Gelukkig had de baas redelijk tot goed gemarkeerd en wist ik met een paar correctie Bennie tussen de heide door naar de duif te dirigeren.

Nadat ik bijna de B2 verkloot had maar toch beide apporten binnen gebracht had gingen we het middag programma in met de B4 proef. Ook hier veel heide en ruig terrein en geen wind, maar ook deze brachten we beide apporten binnen. Op naar de A2 en dit werd genieten. De A2 was midden in het bos bij een meertje wat in de winter een ijsbaan is. Normaal kunnen de honden hier zwemmen echter door de droogte stond hier maar 20 tot 30 centimeter water en dus was het geen optie om de hond hier doorheen te sturen. Via het zijkantje van het water naar voor sturen en zorgen dat de hond via dat zelfde kantje (in een bocht) naar de sleep van een eend toe word gedirigeerd. Bennie had een kleine correctie nodig om het kantje helemaal af te lopen naar de sleep en kwam al snel er na met de eend binnen. Omdraaien naar de andere kant stuurde ik Bennie langs het kantje vooruit in de richting waar de keurmeester verteld had waar ongeveer de smient lag, ook deze bracht hij zonder extra commando binnen en kregen we 96 punten van de 100 voor deze mooie A2 proef (een echte curly proef).

Op naar de B5 de laatste proef begon ik toch al een beetje nerveus te worden … zal het vandaag gebeuren? De B5 was weer een zware bosproef met heide, ruig terrein, een greppel en geen verwaaing waar een duif en een konijn geapporteed moest worden. Door de weide door de greppel (waar het konijn op 50 meter lag) en dan weer de heide in waar op ongeveer 90 meter de duif lag. Bennie ging voorruit en ging de greppel door en nam diepte in de heide. Door een paar correcties kreeg ik hem bij de duif en kwam hij hiermee aanlopen tot dat hij de greppel in kwam en verwaaing kreeg van het konijn. Dit konijn bracht hij als eerste binnen (hij had gewisseld), echter bracht hij de duif ook binnen. De keurmeester wist mij wel te vertellen dat hij iets gezien had en ik ludiek hierop antwoorde dat hij een curly had zien werken die een duif om wist te toveren in een konijn. Natuurlijk wist ik dat dat niet goed was, beide apporten waren binnen en dat betekende dat er sinds 10 jaar er weer een curly was met een MAP A-diploma. Uiteindelijk plofde ik om 20:30 als een tevreden man neer op de bank, wat een dag wat een dag….trots!!

Deel 6 The Champions Trophy

Tja daar sta je dan, met een Curly op de Champions Trophy 2019, Trots!!

Men heeft de afgelopen jaren mij heel vaak gevraagd hoe het werken met een Labradoodle of Waterhound is, helaas moest ik ze dan teleur stellen en ze vertellen dat Bennie een Retriever is en wel te verstaan een Curly Coated Retriever. Heel vaak vertelde men dat ze wel gehoord had van dit ras echter had men er nooit een gezien. Diegenen die wel ooit met een Curly in aanraking zijn gekomen vroegen zich verbaasd af waarom ik zo’n moeilijke jachthond genomen had, een ander die wel bekend waren met het ras zijn verbaasd dat ik als beginnend Curly-eigenaar en voorjager mijn Curly op dit niveau gekregen heb. Ikzelf had nog nooit gewerkt met mijn Labradors zodat ik geen vergelijk materiaal voorhanden had.

Het was nog wel een probleempje om de rasvereniging te overtuigen om mij met mijn Curly Bennie naar de Champions Trophy te sturen. Uiteindelijk heb ik op aandringen van veel enthousiaste mede voorjagers toch maar weer een poging gewaagd om deze kwalificatie te bewerkstellen. Gelukkig hebben enkele bestuursleden zich hier sterk voor gemaakt en mocht ik als eerste gelukkige Curly-eigenaar deelnemen aan de Champions Trophy.

De Champions trophy.

Zoals bij iedere jachthondenproef was ik al dagen van te voren aan het peinzen betreffende de Champios Trophy. Hoe zou het gaan en heeft Bennie er zin in.

s’ Morgens de gebruikelijke uitleg betreffende de proeven, voorstellen van de groepen (ik zat in een groep met Gwen Pieters, Lucie van Delden, Dionne Blankenspoor en Samantha Kersten) en daarna de loting. Echter het lot bepaalde dat ik vandaag als allereerste op de derde proef beginnen moest. Deze proef heette “nazoek in de polder” en werd omschreven als:

Proef 3 Nazoek in de polder:

“Het zit niet mee vandaag, te laat!! Er wordt u uitgelegd waar drie stuks wild kickdood liggen: fazant (160 meter), duif (70 meter), en een eend (200 meter). Geen probleem voor u hond.

Zoals het omschreven stond moest dit geen probleem zijn echter werd dit gelijk mijn Waterloo. Omdat ik een beginnende voorjager ben heb ik nog niet de slimheid van een andere voorjager. Ik had het perceel niet goed verkend en als ik op Google maps gekeken had dan had ik kunnen zien dat er ook voor mij een sloot lag. Ik had besloten om na het schot en de verleidingsdummy richting de duif, mijn hond in te zetten op de fazant die voor mij lag bij die dikke boom bij de dijk. Nadat ik de hond doorgestuurd had en de natuurlijke verleiding weer in het riet waren gesprongen (meerkoeten) liep Bennie in een rechte lijn naar wat bleek de hoek van de sloot. Na het over water gaan (links) kwam hij tot tweemaal toe aan het verkeerde kant van het hekje uit op het perceel met de schapen (het apport lag boven de wind en aan de andere kant van het hekje). Dan maar terug roepen en ingezet op de duif die hij al snel binnen bracht. Daarna weer een poging gewaagd op de fazant waar hij nu wel over de sloot die voor ons lag ging maar ook hier kreeg hij geen verwaaiing. Nadat hij tot twee keer toe weer via de weg, De Brielsemaas, terug kwam lopen heb ik Bennie nog geprobeerd op hem naar de eend de sturen maar bleef hij tot twee keer toe hangen in het eerste perceel en was uiteindelijk de tijd om. Trots op mijn hondje die eigenlijk 15 minuten lang heel erg druk aan het werk geweest was en de complimenten van de keurmeester (Nellie Stevens) kregen die zeer te spreken was betreffende mijn werkende Curly.

Proef 4 Jacht nabij Oosterlandse Rak:

“Aangekomen bij de jager vertelt hij u waar net een gans gekwetst is neer gekomen, dus hond inzetten. Er is eerder al een fazant (180 meter) kickdood geschoten recht voor in het pad langs het water, u en uw hond blijven alert, er loopt nog een jager die nog kans ziet om een kraai (380 meter) neer te leggen. Dus na terugkomst van de hond op de fazant de hond hierop zetten”

Na ruim 1,5 uur met onze groep in afzondering gezeten te hebben (want je mag immers ook uit sportieve overweging niet de proef van te voren zien) begon mijn tweede spannend avontuur en aangezien ik wist dat deze met een sleep begon maakte ik me geen zorgen.. Met een sleep heeft Bennie normaal geen problemen, maar wat mij vandaag gebeurde, Bennie wist ik op de sleep te zetten en zag ook dat hij deze oppakte echter heeft hij deze misschien maar 5 meter gelopen. Later begreep ik van anderen dat er hazen in het bos zaten en dat er regelmatig hazen op het veld gesignaleerd waren. Na een X aantal minuten mocht ik de sleep overslaan en kon ik Bennie inzetten om de fazant op gaan halen. Bennie zette ik in op de fazant en ik dacht dat hij na 50 meter stout was want i.p.v. dat hij voorruit ging trok hij naar het water en ……. pakte hij de gans op (ganzensleep was over het veld getrokken). Nu hij de gans binnen had zette ik Bennie weer in op de fazant echter was de verleiding van het bos te groot en kon ik Bennie na 15 minuten binnen halen. Helaas ook op deze proef maar 1 apport binnen. Later op de dag hoorde ik dat op deze proef slechts 1 combinatie alle 3 de apporten binnen gehaald had.

Proef 1 Jacht kogelhoven:

“Net een versnapering genomen in het paviljoen en wanneer u dan bij de jager aankomt verteld hij u waar zo even een gans (120 meter) geschoten is. De jacht is nog in volle gang en er wordt een duif (200 meter) kickdood geschoten. Daarom eerst de gans ophalen, die ligt tegen de waterkant, maar er komt ook nog een konijn (100 meter) voor het geweer”

Bij de inzetplek werd mij iets vreemds verteld want er werd gelijk gezegd dat ik niet achter het paaltje en de stoel mocht komen maar er wel voor. Achteraf begrijp ik dit wel want het apport van de duif (ondanks dat hij met een singer winger geschoten werd) konden we zo niet zien vallen en alleen maar horen. Nadat we de gans langs de waterkant op hadden gepikt en de hond op het konijnsleep hadden gezet (welke hij na enkele minuten zoeken binnenbracht), zetten we de hond in op de markeer. Echter wisten wij niet waar deze lag en ook de laaghangende zon hielp ons niet. Na een paar keer gedirigeerd te hebben en het gebied te hebben doorzocht heb ik de hond ingefloten en de wedstrijd gestaakt. Later kwam ik er achter dat hij over de dijk achter de watertoren lag en we daar ook niet in de buurt waren geweest. Gelukkig het ging beter en hadden we 2 apporten binnen.

Proef 2 Perceeljacht:

“De jachtcombinatie heeft niet op u gewacht, om die reden wordt u uitgelegd waar eerder kickdood een duif is gevallen, Het kopgeweer krijgt een mooie kans op een patrijs en het flankgeweer op een kraai. Er wordt u gevraagd om uw hond patrijs, kraai en duif te laten apporteren”

De laatste proef en niet 1 van de makkelijkste en zeker niet voor de voorjager, nadat beide schoten gevallen waren en gemarkeerd door baas en hond mocht ik de eerst kraai binnenhalen. Ik zette hem in en hoefde ik hem maar 1 keer te corrigeren om de hond op het loopspoor van de helper te zetten (apport 1 binnen). Nadat apport 1 binnen was werd de hond ingezet op de tweede markeer, echter had de hond hier goed op gemarkeerd en de baas niet, de hond was een beetje eigenwijs en luisterde niet naar de fluit van de baas want hij had apport 2 al gevonden en bracht deze binnen. Nu het moeilijkste apport 3 de verloren zoek die door de keurmeester aan was gegeven waar de duif ongeveer lag. Ik heb de hond hierop ingezet en 2 minuten later kwam de duif, onder toezicht van enkele bestuursleden van de Curly Coated Retriever Club Nederland fantastisch binnen!! Kreeg wel van de keurmeester op mijn kop (Rob Dings) omdat ik onnodig gefloten had (later werd ik ook door de helper op de parkeerplaats aangesproken “dat ik mijn fluit voortaan in moest slikken”. Proef 2, 3 apporten binnen!

De Champions Trophy wat een dag! Wat een mooi weer en wat een mooie complimenten hebben we gehad. Zoals de voorzitter van het bestuur van de Curly Coated Retriever heeft gezegd “Bennie en Fred hebben het goede voorbeeld gegeven. Zoals ’t bij voorbeelden gaat: een goed voorbeeld doet goed volgen. Het zou fantastisch zijn bij de volgende Champions Trophy weer een Curly als deelnemer te zien, Bennie en Fred hebben zich in een stevig deelnemersveld meer dan kranig geweerd. Mooi ambassadeurschap voor ons ras dat door de “jachtvrienden” soms als vermaledijd wordt gezien. Complimenten voor beiden voor de geleverde prestatie!” en “Het was een prachtige dag met het mooiste werk op de laatste proef. Wat een focus! Top gedaan!”

Wat een dag en wat een goed opgezet evenement, goede organisatie, leuke keurmeesters, leuke deelnemers en schitterend weer. Dank voor allen van een exoot!

Dankwoord:

Deelnemen aan de Champions trophy betekend dat er voor de curly coated retriever club organisatiekosten gemaakt moesten worden. Omdat de vereniging voornamelijk bestaat uit mensen die niets met de jachthondentak hebben vond ik het dan ook dat de vereniging daar niet zijn bijdrage aan hoef bij te dragen. Zo had ik een crowdfundingsactie gestart en tot mijn grote verbazing hebben daar enkele fanatieke jachthonden aanhangers gehoor aan gegeven. Het gewenste geldbedrag was binnen de kortste keren binnen, en is er waarschijnlijk een restbedrag over dat besteed mag worden door het bestuur aan jachthonden gerelateerde activiteiten. De onderstaande mensen wil ik bedanken voor hun spontane bijdrage: Annemieke van Luijk-Grevelink, Hans Van de Velden, Bianca Koreman, Gwen Pieters, Erik Schipper, Vera Ozeel, Conny Witteveen-Smit en Aad, Gees Schmidtt, Peter Dinter, Marquita Nillesen, Mieke Molenaarr, Henk Edgar, Ernestine van Raamsdonk, Anja Buhl-Westermann, Janean Marti en Ria Blok. Tevens wil ik degene bedanken die ook mijn inschrijfgeld betaald heeft (en anoniem blijven wil). TROTS!!!

Nimrod 2019

11 november 2019 hebben Bennie en ik op de Nimrod gestaan, en zit ik nog steeds in de wolken. Voor buitenstaanders: de Nimrod is het onofficiële Nederlands kampioenschap voor Jachthonden, aan deze kampioenschappen doen 18 voorjagers met hun hond mee die zich door het behalen van onder andere twee MAP A diploma kunnen kwalificeren voor dit evenement. Dit jaar hadden Bennie en ik ons gekwalificeerd en mochten wij na 11 jaar zonder deelname van een curly aan dit evenement deelnemen.

Met een curly je kwalificeren voor de Nimrod is als je uiteindelijk op een A-niveau staat wat makkelijker als bij andere rassen maar het traject er naar toe des te moeilijker.

11 november was het dus zover en mochten we in de provincie Groningen op Landgoed Nienoord ons gaan opmaken voor dit jaarlijks evenement. 3 proeven met 3 zeer moeilijke apporten met afstanden die er niet om liegen. Bennie heeft meer als voortreffelijk gedragen en in mijn ogen een dikke, dikke voldoende behaald (soms boven zijn niveau en soms onder zijn niveau).

De dag begon al vroeg en werden we die dag om 7 uur op het landgoed verwacht. Oplopen vanaf de parkeerplaats was uniek want door de mist langs de in klederdracht gehesen herauten en jonkvrouwen op weg naar de ontvangst alwaar we eerst ons nummer kregen en vervolgend onze hond door een dierenarts gekeurd werd. Na deze keuring werden we in de tent verwacht waar dus al velen jachthondenliefhebbers op ons zaten te wachten. Na de voorstelling en het verplichte praatje werd er uitgebreid op de komende proeven in gegaan. Ook aan de presentatie kwam een einde en werden we voor het landgoed op de traditionele foto gezet.

Ik moet wel zeggen dat het ieder jaar mij verbaasd over de omvang van dit schitterde evenement waar in het buitenland veelal deze kampioenschappen veelal besloten is komen ieder jaar toch weer duizenden hondenmensen hierop af en is dit zeker voor de gehele wereld een uniek evenement alwaar een ieder trots op mag zijn. Kom eens een keer kijken!!

De proeven:

Proef A:

Het lot bepaalde dat Bennie als nummer 4 als 4e op de proef (genaamd de dolle jonker) kwam te staan. Het bleek al snel dat deze proef uiteindelijk de winnaar van de Nimrod ging bepalen want uiteindelijk brachten maar 2 honden de kraai binnen.

De uitleg van de proef:

Er word gejaagd. Eerder op de dag is er een duif geschoten die is doorgevlogen naar de boom in de hoek van het land en daar is uitgevallen. De jager heeft vervolgens een fazant geschoten. Deze is geland in de buurt van de duif en is toen gaan lopen. De jagermeester wijst u waar de duif is gevallen en waar de fazant is geland. U mag de hond inzetten. Op het moment dat de hond terugkomt met het eerste stuk wild, klinkt rechts in het bos een schot. De jager die daar op post zit zag een kraai en heeft deze met een goed schot weten te raken. De zwartjas mag daar niet blijven liggen.

Bennie zette ik in op de sleep die hij helaas niet bij de eerste keer oppakte maar liep wel door en kwam hij uiteindelijk wel onder de verwaaiing van de duif en wist hij deze als eerste binnen te halen. Na een paar keer gefloten te hebben en Bennie naar de hoek toe had gedirigeerd kreeg ik hem op de sleep en wist Bennie uiteindelijk ook de fazant binnen te halen (hij had er wel veel moeite mee en is veel van de sleep af geweest). Nu de kraai nog. Helaas kreeg ik Bennie niet zo ver het bos in en braken we de proef na 14 minuten af.

Afstanden proef A: Duif 190 meter, de fazant op 140 meter (sleep van 300 meter) en de kraai lag op 120 meter in het bos.

Proef B:

Op iedere proef word er een andere volgorde bepaald. Dit om eerlijke kansen te bieden voor de voorjager en hond. Bennie en ik mochten deze proef (de schoolmeesterproef) als 2e beginnen.

De uitleg van de proef:

U word gevraagd met u mee te lopen met een drijfjacht op hazen. U doet uw hond los van de riem en loopt mee, geheel links in de linie. Op rechts word er direct geschoten op een haas. De haas blijft liggen en mag straks gehaald worden. De linie loopt door. Aan het einde van de drift schiet het flankgeweer nog eens. De schutter kijkt even in de slootwal en constateert dat het mis was. Maar op dat schot komt verderop een konijn uit de dekking dat door het kopgeweer met een goed schot wordt geraakt. Het konijn blijft liggen in de berm voor de eerste sloot. Door dat schot komt er luid kwakend een eend op. Het kopgeweer draait zich om en weer de eend uit de lucht te plukken. Deze valt in de achterste sloot. U mag uw hond laten werken.

Bennie zette ik gelijk in op de eend en wist deze na een keer door te sturen uit de 2e sloot te vissen. Toen zette ik hem in op het konijn maar dat was niet zo makkelijk want hij wilde niet zo snel de berm in, uiteindelijk wist ik met veel commando’s Bennie toch de wal in te krijgen en kwam hij naar 11 minuten met het konijn terug. Nu de haas nog.. ook deze lag verder dan ik dacht want omdat je in een drijfjacht loopt veranderen de afstanden en het zicht van de valplek ook. Uiteindelijk wist hij na ruim 14 minuten ook tot tevredenheid van het publiek ook het laatste stuk binnen te halen. 3 apporten binnen!!

Afstanden proef B: Eend 230 meter, konijn 220 meter en haas op 170 meter.

Proef C:

Het lot bepaalde dat ik deze proef als allerlaatste van de dag beginnen mocht. Helaas werd het schemerig en trok de wind aan zodat ik al wist dat deze proef (genaamd de schelpengrot) wel heel erg moeilijk zou worden.

De uitleg van de proef:

U staat in de hoek van een weiland bij een heuvel in het verdere zo vlakke Groningen land. De jagermeester wijst u waar eerder een meerkoet kickdood is gevallen. En ook waar een gans ziek was geschoten. De jager vertelde nog dat de gans waggelend naar achteren langs een heuvel naar de dekking ging en verdwenen is. U word gevraagd om beide stuks wild binnen te halen. Maar op het moment dat u de hond wilt inzetten vliegt er ver in het veld luid kwakend een eend over en word door de jager neer geschoten. De eend loopt nog een paar meter en ligt dan dood in de rietkraag langs een vijvertje. U hond kan aan het werk.

Zoals het hoort (men probeert altijd het ziek geraakte wild als eerste binnen te halen dit om deze eventueel uit zijn lijden te halen) zette ik Bennie in op de sleep en deze sleep pakte hij heel erg goed op. Aangezien dit een moeilijke sleep was die over water liep een kwam hij pas naar ongeveer 7 minuten met de gans terug. Daarna zette ik Bennie in op de meerkoet maar mede omdat hij me slecht kon zien is hij nooit in de buurt geweest van de meerkoet. Op een gegeven moment hoorde ik mensen in het publiek lachen en “achter je” roepen. Ik draaide me om en zag tot mijn stomme verbazing dat achter mij Bennie keurig stond te wachten op verdere commando’s (keurmeesters stonden er bij en keken er na). Ik heb hem daarna nog een keer ingezet maar ook toen kreeg ik hem niet naar de koet. Helaas hier maar 1 apport, maar bleekt Bennie wel als een van de betere honden de sleep te hebben gelopen.

Afstanden proef C: Gans 100 meter en de sleep er naar toe was 200 meter, meerkoet 215 meter en de eend lag zelfs op 300 meter.

Uiteindelijk is de uitslag niet belangrijk want we hebben een goed werkende curly laten zien, maar ik ben wel heel erg trots op het behaalde resultaat want ook ik was nog op de laatste proef nog in de race voor de derde plek. Uiteindelijk miste ik op de laatste proef 2 apporten maar met een beetje geluk op deze proef, waar ik als allerlaatste op moest, de wind aanjakkerde en het al duister werd, werd het de 15 plaats en had het net als 6 anderen 6 van de 9 apporten binnen.